Mühr-ü Sükût

Bu seri, sessizliğin bir ifade biçimi, sükûtun ise bir mühür olduğu düşüncesinden yola çıkar. Kadın figürü ve at, söze ihtiyaç duymayan kadim bir bağın iki taşıyıcısı olarak karşımıza çıkar. Gözlerin kapalı oluşu, dış dünyadan geri çekilmeyi; figürler arasındaki yakınlık ve temas ise güven, teslimiyet ve korunma hâlini simgeler. Anadolu kültüründen beslenen desenler ve yoğun renk alanları, zaman ve mekân duygusunu belirsizleştirerek sahneleri içsel bir alana taşır. At, bu bağlamda yol gösteren ve koruyan bir ruh; kadın figürü ise bu sessiz yolculuğun tanığıdır. Aralarındaki ilişki, kelimelerle değil, sezgi ve hissedişle kurulur. Mühr-ü Sükût, anlatının geri çekildiği, anlamın sessizlikte derinleştiği bir alan açar. İzleyiciyi, görselin içinde saklı olanı duymaya; söylenmeyenin izini sürmeye davet eder.