Boşluğun Sesi

Terkedilmiş mekanların sessizliğinde yankılanan derin bir yalnızlığı işler. Çalışmalarında mevsimlerin değişimiyle kaderine terkedilmiş boş kumsallar, ıssız araziler ve unutulmuş yazlık evler gibi mekanları kullanır. Bu mekanlar, yalnızlığın ve melankolinin tuvalde hayat bulduğu anlara dönüşür. Bu boş mekanları orada unutulmuş eşyalarla birlikte de resmeder. Böylece yalnızlığın daha yoğun etkisiyle birlikte oluşan sessizliğin ve depresifliğin, zaman zaman hepimizin içinde barındırdığını düşünür. Ve izleyici, bu mekanlarda kendisine yer edinir ve yalnızlığın derinliğinde kendisi ile baş başa kalır.